In de tuin – het leven wint!
Vanaf 9 maart start de 40-dagentijd en het thema voor deze periode luidt: ‘Bestemming Golgotha!’ Daarbij haken we opnieuw aan bij het hoofdthema van dit jaar: ‘Bestemming het Koninkrijk van God’ én het project van de kindernevendienst waarin de tuin centraal staat. In veel verhalen in de bijbel speelt de tuin een rol en dat begint uiteraard al in het allereerste verhaal over het paradijs. Daar gaat het over een tuin, zoals die bedoeld is. Vanaf die schitterende tuin volgen we met elkaar de reis naar Golgotha. Dat is een reis van vallen en opstaan. Een reis door woestijnen, die ook weer tot bloei komen en periodes van donkerte, van de God-verlatenheid zoals in de Hof van Gethsemane. We krijgen er allemaal wel mee te maken. Maar de reis eindigt weer in de tuin, de olijfgaard bij Golgotha, bij het geopende graf.
Uiteraard zijn er in deze periode weer verschillende muzikale bijdragen van een gemengd koor uit onze gemeente, diverse samenstellingen van de muziekgroep en op Paasmorgen is er zelfs een verrassing.
We vermelden de links van de liederen die we zingen bij de betreffende zondag. Zo kunt u in de week vooraf thuis vast luisteren en oefenen en op de zondag zelf van harte meezingen.
30 maart. Vorige week hoorden we over de bloeiende woestijn. Het droge zand dat alsnog kan veranderen in een mooie tuin. Vandaag gaat het ook weer over bloeien en groeien. De graankorrel in de aarde. Jezus vertelt dat een graankorrel die niet in de aarde valt en sterft, slechts één graankorrel blijft. Maar een graankorrel die wel in de aarde valt en sterft kan op die manier veel vrucht dragen. Als je de droge akkerlanden ziet liggen, heb je een groot geloof nodig om daar groei en bloei in te zien. En toch is dat waar het om gaat, een groot geloof. Dat kan immers bergen verzetten.
23 maart. Een tuin die verwaarloosd wordt kan vervallen tot een wildernis of een woestijn. In de bijbel lezen we regelmatig over de woestijn. Het is één van de krachtigste metaforen voor een leven zonder God. Dan beland je in de woestijn. Gelukkig lezen we ook dat het geen woestijn hoeft te blijven. Die woestijn – je gelooft het bijna niet – kan weer worden als een bloeiende tuin. De steppe zal bloeien. Op alle panelen die tot aan Pasen in de kerk worden opgehangen is een woestijnroos afgebeeld. Een plant die kan overleven omdat hij water opslaat in zijn dikke stam. Hoe symbolisch. En als zo’n woestijnroos gaat bloeien, dan weet je niet wat je ziet. Als je God in je leven toelaat, dan zul je eens zien wat je gaat meemaken.
16 maart. Wat is dat toch van de mens, dat genoeg nooit genoeg lijkt. God geeft ons de mooiste tuin en toch verschuift de aandacht naar wat er niet is, naar wat een ander mogelijk wel heeft. Het groenere gras bij de buren. Het moet altijd meer, beter, anders. Die mooie tuin die iedereen krijgt, de een misschien wat groter dan de ander, of fleuriger of zonniger, die kan zomaar veranderen in een wildernis als je er geen oog voor hebt,
de tuin niet verzorgt, er niet naar omkijkt. In Genesis lezen we dat het niet goed afloopt als je dat doet. De tuin wordt zelfs afgesloten. Het lijkt alsof de duisternis het weer heeft overgenomen.
We zingen de volgende liederen: Zoals het was (Christian Verwoerd), Breng ons in evenwicht (Schrijvers voor gerechtigheid)
Op 9 maart, de eerste zondag in de 40 dagen tijd, staan we stil bij het allereerste begin. De schepping. Nadat God de hemel en de aarde had geschapen zei Hij, er moet licht komen. Hij scheidde het licht van de duisternis en daarna kwam alles tot leven. Hij hoefde het maar te zeggen en het was er. De allermooiste tuin schiep Hij. Daar gaat het zondag over, over die tuin, waarvan Hij zei dat het goed was. Met de muziekgroep zingen we een aantal mooie liederen die bij deze prachtige scheppingsdaad horen. We vermelden de links van de liederen om thuis vast te beluisteren en zondag van harte mee te zingen. Loof de Heer (Psalm 136), Feestzang (Psalm 118) en Onbeschrijfelijk (Opwekking 719).
